Bombel, Kombi, Long, Ryjek... czyli wariacje na temat F

Bombel, Kombi, Long, Ryjek... czyli wariacje na temat Fiata 126p
autorem artykułu jest Aleksander Sowa

Pierwszą z takich konstrukcji była 2-miejscowa wersja dostawcza opracowana w 1974 r. w wyniku pomysłu, który pojawił się na jednym z plenów KC ZPR oznaczona jako Bombel. Pomysł zakładał przerobienie Fiata 126p na samochodzik rolniczo – dostawczy. Od wersji osobowej różnił się tylną częścią nadwozia gdzie zamontowana została nadbudówka żywicy poliestrowej wzmocnionej włóknem szklanym, nieco szersza i wyższa od reszty samochodu. Uzyskana w ten sposób przestrzeń ładunkową (za tylnymi siedzeniami i nad komorą silnika) wynosiła około 1 m³. Powstało kilka egzemplarzy.

Kolejną wersją, to powstały w 1975 r. Long, czyli wersja przedłużona o 10 cm. W aucie zastosowano silnik o zwiększonej mocy o 2 kW. Wzmocniono zawieszenie kół tylnych, z racji większej masy przedniej części auta. Uzyskano więcej miejsca dla pasażerów tylnej kanapy, wyeliminowano nieprzyjemne i znane wszystkim podróżującym standardowymi Fiatami 126p zjawisko „galopowania” na poprzecznych nierównościach.

W 1976 roku rozpoczęto prace nad kombi. Zdecydowano się na liczne zmiany, głównie w nadwoziu i silniku. Zwiększono rozstaw osi i zwis tylny, przez co uzyskano więcej miejsca dla pasażerów oraz dodatkową przestrzeń bagażową. Zastosowano silnik o poziomym układzie cylindrów, jak potem w Bisie. Zmieniono charakterystykę zawieszenia przewidując większe obciążenia. Nadwozie o nowej i ładnej sylwetce wyposażone zostało w unoszone do góry drzwi tylne. Uzyskano objętość przestrzeni bagażowej rzędu 500 l, przy czym po złożeniu kanapy wzrastała ona do 1000 l., co przy zachowaniu nadal niewielkich rozmiarów samochodu należy uznać za sukces. Polskie drogi potrzebowały niewielkiego samochodu ogólnego przeznaczenia, ekonomicznego, prostego i zdolnego do przewożenia nieco większego niż standardowy, bagażu. Ale nic z tego...

Konstrukcja samochodu Fiat 126p, z silnikiem umieszczonym w tylnej części nadwozia, uznana została w pewnym momencie produkcji za mało rozwojową. Takie rozwiązanie ograniczało funkcjonalność pojazdu i miało ograniczać możliwości modernizacji. Próbą przystosowania „mało rozwojowej” konstrukcji Fiacika do możliwości modernizacji było przeniesienie zespołu napędowego z tylniej do przedniej części nadwozia. Tak powstał w 1978 roku Traction Avant Ryjek znany też jako PF 126p-650 NP.

Najbliższy jednak rozpoczęcia produkcji seryjnej był prototyp z silnikiem.... wysokoprężnym. W tym przypadku prowadzono już nawet analizy technologiczne. Idea zrodziła się na początku lat 80, w epoce kartek na benzynę. Wahano się pomiędzy dwoma silnikami japońskiej firmy Kubota. Ostatecznie wybrano jednostkę czterocylindrową o pojemności 800 cm³, która osiągała moc maksymalną 24 KM. Pomysł został zarzucony z jednego, acz bardzo poważnego powodu – ponieważ japoński jen zaczął gwałtownie zwyżkować i całe przedsięwzięcie przestało mieć ekonomiczny sens.

Pozostało pytanie – skoro powstało te kilka udanych prototypów, a jednocześnie tak bardzo różniących się od siebie jaki sens miał zarzut o małą rozwojowość konstrukcji małego fiata?

zobacz:

Fiat 126p Mały Wielki Samochód

--
Aleksander Sowa
----------------------
www.wydawca.net

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zobacz takze:
Powrót gorsetu
Ekologiczne opakowania
Uwaga na świąteczną gorączkę kredyową
Adobe Photoshop - Tworzenie menu do strony internetowej
Dobrze jest mieć rzadkie hobby inwestycyjne